போதிமரத் தேடல் - பாகம் 1

முன்னுரை

        வரலாற்றில் ஒரு நாள்
      அரிஸ்ட்  டாட்டிலும்
      அலெக்சாண்டரும்....
      அடர்ந்த காட்டு வழியே 
       பயணித்தார்கள்....

     குறுக்கிட்டது ஆழமான ஆறு...
     கொஞ்ச நேரம் திகைத்தனர்..
      ஆசானை முந்திக்கொண்டு
        ஆற்றில்  இறங்கினான்..,, 
         அலெக்சாண்டர்...
     இரண்டொரு நிமிடத்தில்
   இருவரும்
   மறு கரையை அடைந்தனர்....

 இதுவரை
அமைதியாய் வந்த
ஆசிரியர்....
 ஆக்ரோசமாய் சீறினார்
ஆசிரியரைப் பின்தொடர்ந்து...
 மாணவர் செல்வதுதான்
 மரபு
 அதை நீ உடைத்தாய்
இளவரசன் என்பதால்
 இறுமாப்பு கொண்டாய்
......என்று .

அலெக்சாண்டர்
அரச பணிவுடன் ...
பதில் சொன்னான் ....
ஆற்று வெள்ளத்தில் சிக்கி
 அடியேன் செத்தால் .....
நூறு அலெக்சாண்டர் களை
நீங்கள் உருவாக்குகிறீர்கள்..'

  வெள்ளத்தில் நீங்கள் இழுத்துச்         செல்லப்பட்டால்
ஆயிரம் அலெக்சாண்டர்
சேர்ந்தாலும் ....
ஒரு அரிஸ்டாட்டிலை
உருவாக்க முடியாது ...

ஆம் அன்று...
        குருகுலக்கல்வியில்
         மானுடத்தின் ஆணிவேராகயிருந்து            மனித குலத்திற்கு ....
          மகுடங்களை சூட்டியவர்கள்           ஆசிரியர்கள்.....

 இன்று ........
        அநியாயம் செய்வார்
         ஆசிரியர் .....
         கொலையும் செய்வான்
          மாணவன் ....
         என்ற இழிநிலை


 ஆசிரியர் மாணவரிடையே
   உள்ள
   தன்முனைப் பென்னும் (ஈகோ)
  தடை உடைய வேண்டும்

    உணர்வு நிலையில்....
      ஒவ்வொரு ஆசிரியரும்          மாணவர்களுக்கு
        தாயாக தந்தையாக
       தோழனாக ...
      திகழவேண்டும்

      கற்றல் என்பது
     திணிக்கக்கூடியதாக அல்ல
     இனிக்க கூடியதாக ...
      சுமையல்ல ...
      சுவை யாக ...
     மாற வேண்டும்
     அதற்கான தேடல் தான்
       இச்சிறு நூல் ....,,,


ஃ .. ...................................... ..........................

..
ஆசிரியர் பணியை
 வாழ்க்கைத் துணையாகவும்    மாணவர்களை
குழந்தைகளாகவும் கருதும்போது வகுப்பறையே பல்கலைக்கழகம் ஆகிவிடுகின்றது ....


   ஆரம்பப் பள்ளி மாணவர்களைக்
 குழந்தைகளைப் போல
 நடத்துங்கள்...
 மேல்நிலைப் பள்ளி
 மாணவர்களைத் தோழர்களாக நடத்துங்கள்
 கல்லூரி மாணவர்களை
மன்னர்களாக நடத்துங்கள்.....

 புத்தகத்தை மட்டும்
 படிப்பவர்கள் மாணவர்கள் ....
புத்தகத்தோடு மாணவர்களையும் படிப்பவர்கள் ஆசிரியர்கள்...

 ஆசிரியர் வழிபடும்
 தெய்வமானால் ....
 கற்றல் கொண்டாட்டமாகும் ....
 தேர்வு திருவிழாவாகும்....

 தியானமும் யோகமும்
 தினசரி பாட மானால்
மாணவ இதயங்கள் ...
அன்பின் அதிர்வலையால்...
 நாளும் நிரம்பும்...

 ஆசிரியர் ஏணியாக
 மட்டுமல்ல
ஏறுபவராகவும்
இருக்க வேண்டும்
    தோணியாக மட்டுமல்ல
சமுத்திரத்தில்
பயணிப்பவராகவும்....
இருக்க வேண்டும் .....

தாயின் கருவறை
 மனிதனை உருவாக்கும்
 ஆசிரியரின் வகுப்பறை
 மனிதனை மாமனிதனாக
உருவாக்கும்....


மாணவர்களால்
 நேசிக்கப்படுபவர்
 மாணவர்களை
 நேசிப்பவர்
அவரேசிறந்த ஆசிரியர் ....

மாணவர்களை
தினம் தினம் படி படி
என்பவரல்ல.,
தான்
 தினம் தினம் படிப்பவரே
 திறமையான ஆசிரியர்


 மாணவர்களின்
  குறைகளை மட்டுமே
  பேசாமல்
   தன் குறைகளையும்
    ஆராய்ந்து
    தன்னை வளர்த்துக்
    கொள்பவரே
   சரியான
      ஆசிரியர்


    ஊதியத்திற்காக
    உழைக்காமல்
    மாணவர்களின்
      உயர்வுக்காக   
       உழைப்பவரே
     உயர்ந்த ஆசிரியர்...

   மாணவர்களை
மன்னிக்கும் ஆசிரியர்
மகாத்மாக்களை
உருவாக்குகிறார் .....
தண்டிக்கும் ஆசிரியரோ குற்றவாளிகளை
உருவாக்குகிறார் ....

     மாணவர்கள்
    கைப்பேசிகளின் கைதிகள் ஆகிவிடாமல் ...
  ஞானவானில்
அறிவு சிறகை விரிக்க
ஆசிரியர் வழிகாட்ட வேண்டும்.. _


 வகுப்பு நேரத்தில்
   கற்றுக்கொடுக்காமல்
    காலத்தை வீணடிப்பது
களவுக்குச் சமம்...

முரட்டு காளையை
 கொம்பு பிடித்து
அடக்குவதைவிட
புல்லைக் கொடுத்து
அடக்குவது எளிது ...
முரட்டு மாணவனுக்கு .. தேவைதண்டனையை
அல்ல ..
 பாராட்டு .. வாழ்த்து
           "............ தொடரும் .......